groenten

L.J. Veen publiceerde in 1970 een boekje KRUIDENGIDS door Ingrid Gabriel en daarin las ik het volgende over Savoyekool, mijn favoriete soort, die in België rijkelijk te koop is, maar die ik in Nederland zelden tegenkom. Ik stoof het eerst op olie met een enorme hoeveelheid garam masala en andere Indiase kruiden, en daarna op water of bouillon. Heerlijk! Maar volgens dit boekje is Savoyekool het meest medicinaal van alle koolsoorten, terwijl ik oorspronkelijk dacht dat dat groene kool was. Maar ze schrijft:

Voor ons is de savooiekool het meest belangrijk, want die heeft als geneeskrachtig kruid de meeste waarde.

Bestanddelen:

De savooiekool bestaat uit zetmeel, eiwit, hars, kaliumsulfaat, kaliumnitraat, magnesiumoxyde, zwavel, fosfor, zink, en de vitaminen C, B1, B2 en B6.

Geschiedenis:

Bij de Romeinen was de kool gedurende 6 eeuwen een algemeen geneesmiddel. Plinius vermeldt hem en Cato vond het een goed middel tegen de pest. De soldaten gebruikten hem in compressen op wonden. Met het verval van het Romeinse rijk geraakte de kool als geneesmiddel in de vergetelheid.  In de 16e eeuw duikt de kool weer op als geneesmiddel; Dodonaeus schrijft er over en daarna blijven we er gegevens over vinden, tot een Franse arts van een Parijse faculteit, Dr. Blanc, de kool door zijn toepassingen en door zijn boek erover in ere herstelde.

Toepassing:

Door verse bladeren van de savooiekool (men kan desnoods ook witte of groene kool nemen) op wonden te leggen en deze ermee te omwikkelen kan men deze genezen; de bladeren zijn goed voor wonden van allerlei aard, zoals zweren, eczeem, reuma, jicht, brandwonden, steenpuisten, netelroos, dauwworm, etterende wonden en ook ziekten van de inwendige organen.

De bladeren onttrekken aan de huid een kwalijk riekende stof, die uit de weefsels en het bloed komt: daardoor kunnen huid en wonden goed en snel genezen.

Preparatie:

Gebruik geen savooiekool die met kunstmest is bemest of met insekticiden is behandeld; dan kan namelijk de kool nooit deze bijzondere werking tonen.

Was de koolbladeren en ontdoe ze van de hoofdnerven, omdat die anders pijn kunnen doen bij het omwikkelen. Rol ze dan met een fles of deegroller, zodat de bladeren goed gekneusd worden. Maak ze dan lauwwarm en leg ze in verscheidene lagen op het lichaamsdeel, doe er dan een verband om heen.

Bij wonden en zweren moet men de bladeren aan weerszijden insnijden en dan dakpansgewijs op de wond leggen, zodat die geheel door de bladeren wordt bedekt. Pas op dat er geen vouwen in de bladeren komen, dat zou pijn kunnen veroorzaken. Vernieuw dit compres ’s morgens en ’s avonds, bij ernstige gevallen nog vaker. Na korte tijd treedt dan een belangrijke verbetering in.